مراقبت از بیمار سکته مغزی در منزل

مشکلات جسمی:

• فلج یا ضعف عضلانی: این مشکل می‌تواند در یک طرف بدن (همی‌پلژی) یا هر دو طرف (کوادری‌پلژی) رخ دهد. شدت آن نیز متفاوت است، از ضعف خفیف تا فلج کامل.
• بی‌حسی: از دست دادن حس در بخش‌هایی از بدن، به خصوص در دست‌ها و پاها.
• درد: درد می‌تواند ناشی از آسیب عصبی (درد نوروپاتیک) یا مشکلات عضلانی و مفصلی باشد و با حرکت یا تغییر دما تشدید شود.
• مشکلات کنترل ادرار و مدفوع (بی‌اختیاری): این مشکل می‌تواند موقت یا دائمی باشد.

مشکلات شناختی:

• مشکلات تفکر، توجه، تصمیم‌گیری، یادگیری و حافظه: این مشکلات می‌توانند توانایی فرد را در انجام کارهای روزمره، تمرکز، حل مسئله و یادآوری اطلاعات تحت تأثیر قرار دهند.
• مشکلات گفتاری و درک زبان (آفازی): این مشکلات می‌توانند شامل دشواری در صحبت کردن، پیدا کردن کلمات مناسب، درک صحبت دیگران، خواندن و نوشتن باشند.

مشکلات روحی:

• افسردگی و اضطراب: افسردگی و اضطراب پس از سکته مغزی بسیار شایع هستند و می‌توانند ناشی از تغییرات مغزی، مشکلات جسمی و تغییر در سبک زندگی باشند.
• اختلال استرس پس از سانحه (PTSD): در برخی موارد، تجربه سکته مغزی می‌تواند منجر به PTSD شود.

مراقبت در منزل:

مراقبت از بیمار سکته مغزی در منزل نیازمند توجه به تمام این عوارض و تلاش برای بهبود آن‌هاست. این کار به تنهایی برای بیمار دشوار است و نیازمند حمایت و کمک خانواده، دوستان و یا پرستار است. برخی از جنبه‌های مهم مراقبت در منزل عبارتند از:

• توانبخشی: شامل فیزیوتراپی، کاردرمانی و گفتاردرمانی برای بهبود مشکلات حرکتی، شناختی و گفتاری.
• مراقبت‌های پزشکی: پیگیری وضعیت بیمار توسط پزشک، مدیریت داروها و کنترل بیماری‌های زمینه‌ای.
• حمایت روحی و روانی: فراهم کردن محیطی آرام و حمایتی، تشویق بیمار به فعالیت‌های اجتماعی و در صورت نیاز مراجعه به روانشناس یا روانپزشک.
• تغذیه مناسب: ارائه بهترین رژیم غذایی بعد از سکته مغزی.
• جلوگیری از زخم بستر: تغییر وضعیت بیمار به صورت منظم و استفاده از تشک‌های مخصوص.

به طور خلاصه، بعد از سکته مغزی، انتظار طیف وسیعی از مشکلات جسمی، شناختی و روحی وجود دارد. مراقبت مناسب و توانبخشی می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی بیمار و بازگشت او به زندگی مستقل کمک کند.