سالمند, سلامتی, نکات

همه آنچه که باید در مورد آب مروارید بدانید

آب مروارید شایعترین علت کاهش بینایی در سراسر جهان است ولی قابل درمان است. در واقع این  عارضه ایست که به مرور زمان و با افزایش سن ایجاد می شود. در یک جمله میتوان گفت مبتلا شدن به آب مروارید با کهولت سن رابطه ای تنگاتنگ دارد و معمولا پس از 40 سالگی به دلیل مات و کدر شدن عدسی یا لنز چشم اتفاق می افتد. با افزایش سن پروتئین هایی که به تشکیل لنز کمک می کنند، شروع به جمع شدن کرده و  همین امر می تواند تاری دید را به دنبال داشته باشد. آب مروارید معمولا در هر دو چشم ایجاد می شود، اما گاهی اوقات نیز فقط یک چشم را درگیر می کند. وقتی هر دو چشم تحت تاثیر قرار بگیرند، این بیماری با سرعت متفاوتی در هر چشم پیشرفت کند و باعث ایجاد علائم کم بینایی در یک چشم و تاری دید در چشم دیگر می شود. این عارضه در آغاز بینایی شما را تحت تاثیر قرار نمی دهد. علائم بینایی ممکن است، بعد از چند سال فرد را تحت تاثیر قرار دهند.

آب مروارید چیست

آب مروارید

انواع مختلف آب مروارید و دلایل ایجاد آنها

همانطور که گفته شد آب مروارید می تواند بینایی شما را کم کند. بر اثر این عارضه تصاویر مانند یک عکس قهوه ای رنگ کمرنگ به نظر می رسند و رنگ های اطراف نیز به صورت زرد مشاهده می شوند. این بیماری علاوه بر کهولت سن به دلایل دیگری نیز می تواند گریبانگیر فرد شود. به عنوان مثال آسیب دیدگی چشم و یا عمل جراحی برای یک مشکل چشمی دیگر مانند گلوکوم می تواند آب مروارید را بدنبال داشته باشد. انواع مختلفی از این بیماری وجود دارند اما موارد زیر رایج ترین آنها هستند.

  • هسته ای: رایج ترین نوع این بیماری است. این عارضه در مرکز لنز چشم ایجاد می شود، به تدریج بدتر شده و بینایی را تحت تاثیر قرار می دهد.
  • قشری: این نوع در لبه های خارجی لنز تاثیر می گذارد. این موضوع باعث میشود نورها شدیدتر به نظر برسند، بطوریکه رانندگی در شب برای فردی که به این عارضه دچار است، بسیار دشوار می شود.
  • آب مروارید زیر کپسول خلفی: در پشت لنز ایجاد می شود. این نوع با سرعت بیشتری نسبت به سایرین رشد می کند و روی دید فرد هنگام تماشای نور و رنگهای روشن تاثیر می گذارد.

علائم آب مروارید

در ابتدا هنگامی که آب مروارید خفیف است، ممکن است فرد هیچ علائمی نداشته باشد، اما همانطور که این بیماری گسترش می یابد، می تواند در بینایی فرد تغییراتی ایجاد کند. علائم و نشانه های این بیماری شامل موارد زیر است.

  • دید فرد ابری یا تار می شود.
  • رنگها کمرنگ به نظر می رسند.
  • در شب تصاویر به خوبی دیده نمی شوند.
  • لامپ ها، نور خورشید و یا چراغ های جلو خیلی روشن به نظر می رسند.
  • هاله هایی از نور در اطراف چراغ های روشن مشاهده می شود.
  • چشم نسبت به نور حساس می شود.
  • اشیاء دو برابر به نظر می رسند و نورها با شدت بیشتری احساس می شود. این مشکل گاهی اوقات با بزرگتر شدن آب مروارید از بین می رود.

این علائم می توانند نشانگر مشکلات دیگر چشم نیز باشند. در صورت داشتن هر یک از علائم فوق با پزشک خود مشورت کنید تا مشکل اصلی به درستی تشخیص داده شود.

آب مروارید

چه زمان باید به پزشک مراجعه کرد؟

در ابتدا ممکن است تاری دید،  فقط قسمت کوچکی از لنز چشم را تحت تاثیر قرار دهد و فرد از هرگونه کاهش بینایی بی اطلاع باشد. با بزرگتر شدن و گسترش این عارضه، لنز چشم  بیشتر کدر می شود و مسیر نور عبوری را تغییر میدهد. این ممکن است به علائم قابل توجه تری منجر شود. در صورت مشاهده تغییر در بینایی برای معاینه به چشم پزشک مراجعه کنید. همچنین اگر دچار تغییرات ناگهانی بینایی مانند دوبینی، چشمک زدن نور، درد ناگهانی چشم و یا سردرد ناگهانی شدید ، بلافاصله به پزشک مراجعه کنید. برخی از اختلالات ژنتیکی ارثی که باعث مشکلات سلامتی دیگری می شوند نیز می توانند خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهند. آب مروارید همچنین می تواند به دلیل سایر بیماری های چشم، سابقه ی جراحی چشم و بیماری ها یی مانند دیابت ایجاد شود. استفاده طولانی مدت از داروهای استروئیدی نیز می تواند باعث ایجاد این بیماری شود.

نحوه ی تشخیص و درمان آب مروارید

چشم پزشکان می توانند از آزمایشات مختلفی مانند موارد زیر  برای تشخیص آب مروارید استفاده  کنند.

  • آزمون اسلیت لامپ: در این آزمایش پزشک با استفاده از میکروسکوپ و یک نور کوچک و روشن، چشم شما را معاینه می کند. این آزمایش به آنها اجازه میدهد تا لنز را به خوبی بررسی کنند.
  • معاینه شبکیه: ابتدا چشم پزشک با قطره های چشمی چشم ها را برای باز شدن مردمک آماده میکند. این باعث می شود که چشم پزشک بهتر داخل چشم را معاینه کند. سپس پزشک شبکیه و عصب بینایی پشت چشم را معاینه میکند. معاینه ی چشم گشاد بهترین حالت نمایش تشکیل آب مروارید بر روی لنز را فراهم می کند.

آب مروارید همیشه پس از تشخیص نیاز به درمان ندارد، خصوصا اگر آزار دهنده نباشد. در ابتدا شروع این بیماری ممکن است بتوانید با عینک های جدید و یا وسایل کمک بصری، بینایی خود را بهبود ببخشید. در صورتی که این بیماری و مشکلات بینایی ناشی از آن بر کیفیت زندگی شما تاثیر بگذارند، ممکن است نیاز به جراحی داشته باشید.

مطالب مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *