درمان پارکینسون و پیشگیری از آن

پارکینسون (parkinson’s Disease) که به صورت مخفف (PD) شناخته می‌شود، یک بیماری عصبی پیش رونده می‌باشد. متاسفانه تا به امروز هیچ روش درمانی برای درمان پارکینسون وجود ندارد. این بیماری یکی از رایج‌ترین بیماری‌های عصبی است که به مرور زمان پیشرفت کرده و علائم آن بدتر می‌شود. یک اختلال در سیستم اعصاب مرکزی انسان به وجود می‌آید و موجب عدم حرکت و جنبش فرد می‌شود، به این اختلال پارکینسون می‌گویند.

این بیماری در ابتدا با ایجاد مشکلات حرکتی خود را نشان داده و سپس شروع به پیشرفت می‌کند. به طور کلی پس از بیماری آلزایمر، پارکینسون از شایع‌ترین بیماری‌های مخرب اعصاب شناخته شده است. معمولا برای نگهداری از بیمار پارکینسون، همچون بیماران آلزایمر به یک پرستار سالمند جهت نگهداری از فرد سالخورده نیاز است. ناگفته نماند که علائم پارکینسون در افراد مختلف، متفاوت است. با وجود این که امروزه درمان پارکینسون وجود ندارد، اما پیشگیری از آن امری ضروری است.

علائم بیماری پارکینسون

برای درمان پارکینسون باید ابتدا علائم آن را به خوبی شناخته و همه موارد را در نظر داشته باشید. قبل از هر چیز بهتر است رایج‌ترین علائم پارکینسون را بشناسید؛ که آن هم لرزش‌های بدن است. ناگفته نماند که این بیماری معمولا موجب سفتی یا کاهش حرکت فرد بیمار خواهد شد. از شایع‌‌‌ترین علائم پارکینسون می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

1. کندی حرکت در تمامی اعضای بدن و سفت شدن عظلات
2. لرزش دست‌ها و کل بدن مخصوصا در زمانی که اندام‌ها هیچ حرکتی ندارند.
3. از بین رفتن حالت طبیعی چهره فرد بیمار
4. قامت بیمار خمیده می‌شود.
5. پاها در هنگام راه رفتن از حالت طبیعی فاصله بیشتری گرفته و به زمین کشیده می‌شوند.
6. آبریزش آب دهان و اختلال در بلعیدن
7. ایجاد تغییرات در صدا و ضعیف و بم شدن آن

اگر این علائم را در عزیزان خود مشاهده کردید، حتما از یک پرستار سالمند برای مراقبت و نگهداری از بیمار پارکینسونی کمک بگیرید.

علت ابتلا به پارکینسون

همان طور که امروزه درمان پارکینسون ناشناخته است، علت این بیماری نیز ناشناخته می‌باشد. ماده‌ای به نام دوپامین توسط سلول‌های عصبی ترشح می‌شود که از مغز میانی پیام‌های عصبی را به بخش دیگری از مغز به نام کارپوس استراتوم منتقل می‌کند. سپس این پیام‌ها موجب تعادل در حرکت بدن خواهند شد. حال در صورتی که این سلول‌های ترشح‌کننده از بین بروند، دیگر بخش‌های کنترل‌ کننده بدن نامنظم کار کرده و بروز این اختلالات موجب بیماری پارکینسون می‌شود. این بیماری در صورتی به وجود می‌آید که حدودا ۸۰ درصد از این سلول‌ها از بین بروند. دو عامل دیگری که در ایجاد پارکینسون نقش دارند عبارتند از:

• عوامل ژنتیکی: جهش‌های ژنتیکی خاصی توسط محققان کشف شده است که می‌تواند موجب این بیماری شود. احتمالا تغییرات ژن خاصی می‌تواند خطر ابتلا به پارکینسون را افزایش دهد.
• عوامل محیطی: در صورتی که فرد در معرض عوامل محیطی مسموم و خاصی قرار بگیرد، می‌تواند دچار بیماری پارکینسون شود. البته درصد احتمال ابتلا به این بیماری در عوامل محیطی بسیار کم است.

سخن آخر

به طور کلی دلیل این بیماری ضعیف شدن یا از بین رفتن سلول‌های عصبی موجود در مغز میانی انسان است. همان طور که در بالا به آن اشاره شد؛ بیماری پارکینسون دارای درمان قطعی پزشکی نمی‌باشد، ولی می‌توان روند رشد آن را با فیزیوتراپی، کاردرمانی و دارو یا حتی  در برخی مواقع با جراحی کنترل کرد. مراقبت از این بیماران کار دشواری است، بنابراین سعی کنید حتما یک پرستار سالمند برای نگهداری از آن‌ها استفاده کنید. این پرستاران کاملا با تجربه و آموزش دیده هستند. با توجه به این که این بیماری به مرور زمان بیشتر و بدتر می‌شود، باید با مشاهده هر یک از علائم آن برای پیشگیری و درمان پارکینسون  فورا به یک پزشک مراجعه کنید.